28 september: San Francisco

Beste lezer,

Onze eerste nacht op de KOA-campground in Petaluma zit erop. Madelon heeft niet geslapen, ik heb prima geslapen. Om 07.00 uur gaan we eruit. We douchen ons ( waarbij ik uiteraard met m’n slaperige hoofd in een hokje stap waar op het deurtje staat ‘out of order’ ) en stappen direct in de camper. Ontbijten gaan we weer even doen bij de IHOP, die ligt drie minuten rijden van de campground vandaan. Madelon neemt weer de New York Strawberry-Cheesecake Pancakes en ik neem vier pannenkoeken met aardbeien, bananen en slagroom, overgoten met aardbeiensaus. Erg lekker! En een jus d’orange. Om te compenseren…

We rijden na het eten de Highway 101 op richting San Francisco, om precies te zijn richting Larkspur. Hier willen we de camper achterlaten om de veerboot te nemen naar San Francisco. Dit duurt een half uur en dan kom je direct in het centrum uit.
Wel eerst de camper zien te parkeren. Vorige keer mochten we hem parkeren op de parkeerplaats van het tegenovergelegen hotel. Op de parkeerplaats van de veerboot zelf is het namelijk niet toegestaan om te parkeren met de camper.

We rijden naar het hotel toe en vragen of we er morgen parkeren, net als vorige keer. Helaas. Het mag niet.
Dat was eigenlijk onze enige echte optie, en dat brengt ons nu toch wel in een heel moeilijk parket.
We kijken bij het winkelcentrum dat vlakbij zit, maar daar mag je inderdaad maar maximaal drie uur parkeren. Dat zei de receptionist van onze camping ook al, die dit adviseerde, maar hij zei dat er niet op gecontroleerd wordt. Toch ga ik het niet proberen. Je hebt geen idee of er toevallig wél op gecontroleerd wordt, en je staat raar te kijken als je camper is weggesleept als je terugkomt, hoewel ze zo’n ding misschien niet zomaar wegslepen. Toch valt zo’n camper tussen al die auto’s natuurlijk enorm op, zeker als ie er de hele dag staat. En ik zit gewoon niet lekker, twintig kilometer verderop, als ik niet zeker weet hoe het ervoor staat met de parkeerplaats.
We rijden het halve dorp rond maar kunnen niks vinden. Dan toch maar met de camper zelf richting San Francisco, en kijken of we ergens aan de buitenkant kunnen parkeren.
We proberen het ook nog bij de veerboot een plaatsje verderop, bij Sausalito, maar ook hier kunnen we geen parkeerplaats voor de camper vinden. Als we vanuit dit dorpje de US101 weer oprijden zitten we eigenlijk direct op de Golden Gate Bridge. De eerste keer dat we eroverheen rijden. Het is enorm mistig, en de brug is behoorlijk smal voor een camper. Je mag ook alleen maar op de rechter rijstrook rijden. Aan het einde van de brug moet je $ 6,- betalen. Dat is alleen als je de stad in gaat, als je de stad uit rijdt hoef je niet te betalen.

Vlak na de brug gaan we op zoek naar parkeerplek. Er zijn veel parkeerterreinen afgesloten, omdat er een of ander evenement is in de stad. Uiteindelijk vraagt Madelon aan een politieagent waar we mogen parkeren. Die geeft aan dat we op de parkeerplaats vlak bij de brug tot half vijf mogen blijven staan, en als we iets verder rijden is er een parkeerplaats langs de kust, en daar mag je onbeperkt staan. Die parkeerplaats nemen we dan ook, en die is helemaal leeg. Gelukkig, de camper zijn we kwijt, nu nog naar de stad.

We willen eerst naar het Golden Gate Park, we hebben de GPS meegenomen om een paar caches te zoeken. Het park ligt er vol mee. We nemen bus 29 en vragen waar we uit moeten stappen. Een busrit met de Muni ( je hebt busbedrijf Muni en BART ) kost je $ 2,-, ongeacht waar je heen gaat. Je mag ook overstappen, maar dan moet je binnen 90 minuten je reis vervolgen, en beëindigd hebben op de tijd die op je overstapkaartje staat. In principe heel erg goedkoop openbaar vervoer dus. Bij de buschauffeur doe je in de automaat óf 2 dollarbiljetten, óf 8 kwartjes in een bakje dat automatisch telt, en dan geeft de chauffeur je het kaartje.

We stappen uit bij het Golden Gate Park, een gigantisch groot park waar zelfs gewoon auto’s doorheen rijden, en gaan op zoek naar wat caches. Het valt alleen erg tegen hoe nat het is. Het is enorm mistig, zo mistig dat het ligt regent en alles is drijfnat, vooral het gras en de bosjes, waar de caches vaak verstopt liggen. We vinden één nano ( ter grootte van een vingerhoedje ) en dat stond dus weer aangegeven als een ‘small’. Maar goed, toch weer een gevonden.

Omdat ik er de kleding en schoenen niet echt voor aan heb om vies te worden, en in natte struiken zoeken ook niet echt prettig is, besluiten we het cachen te laten voor wat het is en nemen de bus richting Market Street, kruising met Powel Street. Hier ligt een gigantisch winkelcentrum, genaamd Westfield Centre, met ruim 130 winkels, met daarop aangesloten ook een Bloomingdales en een Nordstrom, gigantische warenhuizen.

Eerst gaan we bij de Starbucks even wat te drinken halen, en onze San Francisco mok! Helaas kun je niet even rustig zitten bij deze vestiging, dus gaan we in de hal van het winkelcentrum zitten.
We hebben gisteren overigens al even ‘proefgepakt’ met de bagage, en we mogen nog bijna 6,5 kilo spullen inkopen voordat we aan ons maximum gewicht zitten…

We lopen naar de eerste winkels en bij de Guess koopt Madelon alvast een horloge. Ik zie er ook wel twee die ik mooi vind, maar om ze nou alletwee te kopen… De één kost $ 105,-, de ander $ 195,-. En ze zijn allebei mooi. Ik kan geen keuze maken en kijk misschien later nog wel even want er zitten toch geen kortingen aan verbonden.

We struinen alle verdiepingen af en als we dit winkelcentrum hebben gehad gaan we door naar de Macy’s, Neiman Marcus en lopen nog wat door de straten van het centrum. Verder kopen we verbazingwekkend genoeg niks meer, hoewel er genoeg te kopen is.
Het is inmiddels alweer 16.00 uur en ik heb er ook alweer een behoorlijke dag opzitten met wandelen en slenteren. We gaan de bushalte weer opzoeken om terug naar de camper te komen.
In de bus kopen we weer twee kaartjes voor $ 2,- en gaan een lange busrit tegemoet. Na een half uur in de bus moeten we overstappen, maar niet op de plek waar wij dachten maar al veel eerder. Het lijnnummer waarin wij zaten stopt op die plek, en wordt overgenomen door een collega van hetzelfde lijnnummer. Daar moeten we alleen nog twintig minuten op wachten tot die bus pas eindelijk voor komt rijden. En hij zit bijna volledig vol, terwijl we net nog in een bijna lege bus zaten. Raar verhaal.
We rijden naar ons eigenlijke overstappunt waar we nog tien minuten moeten wachten op de bus voor het laatste stuk. We zijn uiteindelijk rond half zes bij de camper, en we stonden kwart over vier bij de eerste bushalte. Een uur en een kwartier dus om van het ene deel van de stad naar het andere deel te komen.
Dat was dus wel het voordeel van dat we de vorige keer de camper konden parkeren bij de veerboot: binnen een half uur zaten we in het centrum van de stad. Nu kostte ons dat een uur en een kwartier, en we moesten 15 miles extra rijden om op de parkeerplaats te komen vanwaar we verder met de bus gingen.
Op de terugweg komen we nog flink in de file, maar dat was het risico van om die tijd reizen. Uiteindelijk komen we om half acht op de campground aan.

Morgen weer een nieuwe dag, even kijken wat we dan gaan doen. We hebben nu wel weer nieuwe foto’s van vandaag.

Tot de volgende keer!