30 september: Point Reyes Seashore

Beste lezer,

Vandaag heerlijk uitgeslapen, tot lekker laat. We gingen ook pas om half een naar bed na een aantal kaartspelletjes ‘pesten’ met de kaarten die we hier op de campground hadden gekocht. Erg bizar, een kaartspel zonder jokers…

Om half tien gaan we er uit. Het is al flink warm, het is hier sowieso een heel verschil met San Francisco, 30 miles verderop. We ontbijten buiten en besluiten vandaag richting Point Reyes National Seashore te gaan. Dat is een groot natuurgebied, een soort landtong, ten noordwesten van San Francisco, en vanuit Petaluma precies naar het westen. De route gaat over de Petaluma-Point Reyes Road richting het westen, tot aan Point Reyes Station, een dorpje met iets meer dan 300 inwoners waar het ongekend druk is. We vervolgen onze weg langs Inverness en Sea Haven. Het is erg druk op de weg en regelmatig ga ik aan de kant voor mensen die dik boven de toegestane snelheid willen rijden. Vaak rij ik dan al 5 miles harder dan m’n teller aangeeft, omdat ik er door diverse meetpunten achter ben gekomen dat dat m’n werkelijke snelheid is.

Bij Sea Haven gaan we linksaf de natuur in, je komt werkelijk niks meer tegen vanaf hier, en het is nog bijna 25 kilometer rijden naar het einde van de route, waar een vuurtoren staat boven hoge rotskliffen. Daar is het einde van de route om bekend: om z’n diepe rotskliffen boven de zee.

Ik had nog een kwart tank benzine, wat genoeg moet zijn voor 100 miles of meer, maar ondertussen begon ik hem toch wel een beetje te knijpen, omdat de route toch een heel stuk langer is dan gedacht. Hij staat nu op 1/8ste, en we moeten nog een stuk, en ook nog terug natuurlijk. Elke keer als ik denk dat we er na de volgende bocht wel zijn, dan zie ik in de verste verte over de bochtige wegen nog auto’s omhoog kruipen.

Toch weet ik wél dat we met 1/8ste tank nog zéker 50 miles kunnen rijden, dus ruim 80 kilometer, en zó ver kan het niet zijn, want de hele route vanaf het laatste dorpje was 25 kilometer.
Dus toch maar doorrijden. En uiteindelijk krijgen we dan aan het einde van de weg een schitterend uitzicht over de kust en zien we een, voor zo’n afgelegen gebied, groot aantal auto’s staan.

We lopen een flink stuk naar boven en komen uiteindelijk bij het Visitor Center. Dit gebied valt onder beheer van de National Park Service, maar je hoeft er geen entree voor te betalen. We zien ook de vuurtoren staan, een relatief kleine toren, maar lopen er niet heen. Er loopt een hele lange trap naar beneden, die je dan ook weer terug omhoog moet lopen. Er stond een waarschuwingsbord bij dat je het ervaart als het beklimmen van een gebouw van 30 verdiepingen. Dat probeer ik nog maar even niet uit, hoewel ik wel het idee heb dat ik steeds ‘normaler’ begin te lopen.

We maken wat foto’s, kijken wat rond en gaan weer op de weg terug. Zeker de weghelft op de weg terug is écht heel slecht. Vol met hobbels en kuilen. Daarnaast is de route ook flink bochtig en heuvelachtig, en voor een camper soms redelijk smal.
Uiteindelijk komen we met de meter nog steeds op 1/8ste tank terug in het toeristische Point Reyes Station. We tanken daar, voor $ 4,43 maar liefst, en rijden terug richting Petaluma.

Daar kijken we nog even bij de Outlet Malls, waar we deze keer nog niet waren geweest. Madelon koopt nog een shirtje van Calvin Klein voor € 16,- en ik koop het luchtje ‘the one’ van Dolce & Gabanna, 50 ml. voor maar $ 40,-, dus € 32,-. Erg goedkoop dus, en die van mij was bijna op. Gebeurt niet vaak dat ik een flesje leeg maak, meestal begint het luchtje me na een tijdje te vervelen en geef ik de halve inhoud weg.

Terug op de campground kunnen we op onze nieuwe plek ( we zijn inmiddels verhuisd naar een zijplaats ) nog even lekker buiten zitten. De temperatuur was inmiddels opgelopen ’s middags naar 97 Fahrenheit, dus zo’n 34 Celcius. Wel staat er een verkoelend windje, en koelt het relatief snel af zodra de zon begint te zakken.
Terwijl we op onze stoeltjes zitten krijgen we nog gezelschap van drie pauwen die op de camping rondscharrelen. We geven ze wat koekkruimels ( nee, in dit geval is een ‘fed animal’ geen ‘dead animal’ want ze worden constant gevoederd ) en op een gegeven moment eten ze die zelfs uit de hand van Madelon.

Ik draai de laatste was voor deze vakantie en dan is de dag langzamerhand weer voorbij. Morgen gaan we nog een keer naar San Francisco, we hebben kaartjes gereserveerd voor Alcatraz en gaan daarna uiteraard ook nog wat rondslenteren op Pier 39 en Fisherman’s Wharf. We gaan wél weer proberen om onze camper weer langs de weg te parkeren zodat we met de veerboot kunnen, maar omdat het een werkdag is, vraag ik me af of dat lukt. Om daar rekening mee te houden gaan we ruim op tijd weg, want anders moeten we doorrijden over de Golden Gate Bridge en dan nog met de bus naar de pieren.

We laten weten hoe het gegaan is. Tot de volgende keer!