3 oktober: Camper inleveren

Beste lezer,

Vandaag is dan de dag aangebroken dat het helaas allemaal weer gaat eindigen.
We hebben niet zo best geslapen, ondanks dat we gisteren toch nog tot 01.00 uur hebben zitten kaarten. Misschien toch het idee dat je op een bepaalde tijd de camper moet inleveren ook al was dat niet zo vroeg dat we ons hadden kunnen verslapen.

We gaan er om 08.00 uur uit om nog even te douchen en beginnen dan met de camper leeg te ruimen: kussens weggooien, dekbed weggooien, lakens weg, laatste handdoeken weg en de koelkast leeg. Ik haal nog een doek door de camper, en dan bedenken we ineens dat we gisteren alles al hebben voorbereid, behalve dat we de tank nog moesten volgooien met brandstof.
We rijden naar het dichtstbijzijnde tankstation en zien er twee: bij de één is de brandstof $ 4,19 cash en $ 4,43 ( !!! ) als je met creditcard betaald. Echt, zo’n belachelijk groot verschil hebben we nog niet eerder gezien.
Gelukkig zat er nog een pompstation tegenover, waar we gewoon voor $ 4,15 tanken met creditcard. Er gaat evengoed weer voor $ 70,- in, maar goed, dat was dan ook het laatste.

We rijden naar de verhuurder, en komen bij een relatief klein terrein met enorm veel campers en een behoorlijke loods erbij. Vanaf hier gebeurt dus een stuk meer dan vanuit Las Vegas.
Op het moment dat we aankomen staan er zo’n vijf campers op het punt van vertrekken, en een stuk of vijf die hun camper komen inleveren. En uiteraard moet bij het vertrek veel uitleg gegeven worden, en moet er bij het inleveren het nodige gecheckt worden. Dus gaat er aardig wat tijd overheen voordat wij aan de beurt zijn. Bijna drie kwartier nadat we binnen zijn gekomen checken ze onze camper. Er was een lampenkapje aan de buitenkant vanaf gevallen, die zijn we dus kwijtgeraakt, maar dat schijnt vaker te gebeuren, zij de medewerkster al. Die hoeven we dus niet te betalen. Van de ‘sewer’-slang, de slang die de riolering in gaat vanaf je vuil-water tank, was een bevestigingsknopje afgebroken. We hadden daarvoor een nieuwe gekocht, en dat geld krijgen we op vertoon van de kassabon keurig terug. Uiteindelijk blijft alleen het feit over dat we de extra mijlen moeten betalen, en dat zijn er 190. Dat komt neer op een extra bedrag van $ 77,- wat we moeten bijbetalen. We hebben dus in 16 dagen tijd 2590 miles gereden, dat is 4144 kilometer.
We waren het er wel over eens dat het in dit geval zonde was van ons geld omdat we gewoon een gigantisch stuk náár en ván Yellowstone NP moesten rijden om weer ergens te komen, terwijl je dan gewoon onderweg niet veel bijzonders meer ziet. We zijn ook een beetje verwend geraakt door het rondje dat we de vorige twee keer reden, waarbij het ene National Park zich opvolgt door het andere.

We zitten met nog twee andere stellen te wachten op onze shuttle. Moturis zal ons naar het vliegveld brengen.
Om iets na 11.00 uur zitten we met z’n allen en de bagage in het busje en gaan we die kant op. Uiteindelijk zijn we nog bijna een uur onderweg.
We worden afgezet bij de Departures, want 20 meter verderop is de halte voor de shuttle services van de hotels. We moeten uiteindelijk een klein half uurtje wachten tot onze shuttle bus komt.

Binnen een kwartier staan we bij ons hotel waar we, inmiddels 13.15 uur, direct kunnen inchecken. De shuttle bus voor morgenochtend staat meteen gereserveerd, om 06.00 uur worden we opgehaald bij onze kamer. Het complex van de Best Western is best groot dus de bus rijdt langs alle kamers, zodat je zelf niet met je koffers hoeft te slepen.
We hebben een prima kamer met een bank en een stoel erbij, en hij ziet er eigenlijk hetzelfde uit zoals we inmiddels gewend zijn van de Best Western Hotels in Amerika.

We lopen een stukje van het hotel vandaag waar we bij de Subway even een broodje halen, want we hadden nog steeds niet ontbeten. Vervolgens lopen we een stukje door langs een paar winkels, en eindigen bij de Starbucks. Hier kunnen na vijf minuten aan een normaal tafeltje zitten lekker in de lederen fateuils zitten en zo zitten we heerlijk relaxed twee uurtjes koffie te drinken, cakejes te eten en mensen te kijken.

Rond een uurtje of vier houden we het daar ook voor gezien en lopen we weer terug naar de hotelkamer. Ik schrijf hier nu dus nog even m’n laatste verhaaltje totdat we weer thuis zijn, en zometeen gaan we nog even wat eten. Dan maar vroeg proberen te slapen, want we moeten er vroeg weer uit.

Zodra we thuis zijn zal ik nog het verhaal schrijven over de terugreis. Tot de volgende keer!