22 september: Yellowstone NP dag 3
Blijf op de hoogte en volg Michael
24 September 2012 | Verenigde Staten, West Yellowstone
Beste lezer,
Vanochtend wakker geworden op het Fishing Bridge RV Park. Eerst maar even douchen voordat we weer op pad gaan. Om acht uur gaan de douches open. Voor het hele park, zo’n driehonderd staplaatsen, zijn er maar zes douches voor mannen en zes voor vrouwen. Dat betekent dus in de rij staan om te kunnen douchen. Een Amerikaan achter mij maakt de opmerking: ‘belachelijk, voor deze prijs’. En een beetje gelijk heeft hij wel. Je betaal meer dan $ 50,- voor een staplaats. Dan mag je verwachten dat het sanitair iets beter geregeld is.
Omdat er al zoveel mensen geweest zijn, zijn de douches werkelijk te vies om aan te zien: zeiknat op de plek waar je je omkleed in het hokje, en vol met haren. Maar goed, even doorzetten, en dan kunnen we er weer tegenaan.
We rijden vandaag het onderste deel van het ‘achtje’ en beginnen rechts onderin, van Fishing Bridge naar West Thumb Geyser Basin.
Bij het West Thumb Geyser Basin vinden we onder andere twee diepe heetwater poelen. Dat zijn de Black Pool en de Abyss Pool. De laatste is de diepste heetwater bron van Yellowstone en is maar liefst 18 meter diep voor een poel van zo’n tien meter breed. Zie ook de foto’s weer, voor de bijzondere kleuren eromheen.
Als we West Thumb hebben gezien gaan we terug naar waar we eergisteren geweest zijn: de Old Faithfull omgeving, omdat we daar pas de helft van alle geisers gezien hadden.
Vandaag lopen we het andere deel van de wandelroute, onder andere wil ik graag nog de Morning Glory Pool zien.
Op onze wandeling komen we weer langs mooie bronnen, zoals de Beauty Pool, met de kenmerkende kleuren van de bronnen: blauwe en groen van binnen, dan naar buiten eerst wit, dan geel, dan oranje en het uiteinde bruin.
Ook komen we langs de Giant Geyser. Deze zal waarschijnlijk tussen 14.40 en 16.40 uitbarsten. Het is nu 13.00 uur, we moeten nog een stuk lopen, maar we gaan toch niet wachten tot deze uitbarst, hoewel het een van de grootste geisers is, tot wel 80 meter hoog. Maar als hij pas om 16.40 of nog iets later uitbarst, dan zijn we de halve dag daar aan kwijt.
We lopen langs de Grotto Geyser, een vrij actieve geiser. Als deze een eruptie heeft, duurt deze tussen de 50 minuten en 24 uur. Hij is nu al een tijdje bezig, en dat zou dus zomaar nog een tijd kunnen duren.
Inmiddels zijn we bij de Morning Glory Pool aangekomen, en deze is inderdaad schitterend. Weer de kenmerkende kleuren, maar je ziet ook een schitterende diepte in deze bron, werkelijk om urenlang naar te kijken. Het is hier ook niet zo druk omdat veel mensen de moeite niet willen nemen om tot het einde van de route te lopen. We nemen een aantal foto’s, waarvan ook een aantal met de groothoeklens, en lopen dan weer terug over het verharde pad richting de camper.
We zien in de verte, dat een geiser waarvan we vorige keer alleen foto’s van stoom hebben genomen, de Castle Geyser, nu ook tot uitbarsting is gekomen. Het water spuit werkelijk tientallen meters hoog, met enorme kracht. Je hoort het werkelijk bulderen onder de grond en ziet hoe krachtig de stoom eruit geblazen wordt. Mijn inschatting is dat als je je hand in deze kracht houdt, deze er afgerukt zou worden. Helaas hebben we onze videocamera niet mee. Foto’s zeggen veel, maar in dit geval toch niet alles.
De uitbarsting duurt bijna een half uur en als het wat minder wordt lopen we terug naar de camper.
We gaan nog een stukje naar het noorden en willen nu kijken bij de Grand Prismatic Spring. Een enorme heetwater bron die hele felle kleuren aan de randen heeft.
Op de parkeerplaats aangekomen zijn er drie aparte parkeerstroken voor bussen of RV’s. Gelukkig is er nog een vrij ( voor auto’s zijn er zéker zestig parkeerplaatsen, zo niet meer ). We komen bij de wandeling naar boven eerst langs ( ik dacht ) Excelsior Crater. Dit is een geiser die zó enorm veel kracht heeft, dat hij tijdens een eruptie ergens eind 19e eeuw een grote krater geslagen heeft. Daarna is ie begin 20ste eeuw nog een keer uitgebarsten, en sindsdien niet meer. De kleuren van het water in de krater, met de omliggende randen, lijken wel op een Caribisch gebied, zo blauw en vredig. Tot je het water af en toe weer ziet borrelen, en je je dan weer realiseert dat het verre van een frisse duik zou zijn.
We lopen door naar Grand Prismatic Spring en dan valt het mij toch een beetje tegen. De foto’s die we ervan zagen zijn allemaal van bovenaf genomen, maar als je er langs loopt zie je door alle stoom bijna niks meer van de poel zelf. Ook is de poel té groot om de randen mooi rond het water te zien liggen. Ik had in ieder geval misschien gedacht dat ze een uitkijkplateau boven de poel gemaakt zouden hebben. Helaas… Eén persoon was nog redelijk slim. Die had zijn statief mee. Zijn camera erop vastgemaakt, statief hoog in de lucht vasthouden, zodat ie toch zeker tot drie-en-halve meter hoogte kwam, en dan op de afstandsbediening drukken.
We rijden weer een stuk verder en stoppen nog bij de Fountain Paint Pot, weer een andere warmwater bron, en als je rondloopt nog een aantal poeltjes en een geiser. Het probleem wat je kunt gaan krijgen, of wat ik in ieder geval een beetje krijg, is dat, hóé mooi ook, de verveling op een gegeven moment wat begint toe te slaan. De highlights heb je gehad, en op een gegeven moment begint alles op elkaar te lijken, hoewel je je natuurlijk moet blijven realiseren dat je in een heel bijzonder gebied bent.
Het heeft ook een beetje met de vermoeidheid te maken: je rijdt van ’s ochtends vroeg tot laat in de middag constant in je camper door de bossen, let constant op medeweggebruikers of ze niet op je bumper zitten in je spiegel ( 45 m/ph is voor velen lang nog niet hard genoeg ), het is heuvel-op, heuvel-af en constant in- en uitstappen, naar parkeerplaatsen zoeken en stukken wandelen.
Nogmaals: het is bijzonder, maar alles waar ‘té’ voor staat, is niet goed.
Op het laatste stuk terug naar de campground komen we nog een flink aantal bizons tegen, nu niet meer zo bijzonder als gisteren, en we stoppen nog even bij Mud Volcano. Wel erg grappig om te zien. Een vulkaan die vroeger door een eruptie uit elkaar is gebarsten, en nu zie je in de overgebleven helft constant modder koken. De lucht die hier hangt is misschien wel de ergste in het park en houdt ergens het midden tussen rotte eieren en een vieze kattenbak.
Rond een uur of zes zijn we weer op de campground. We hadden eerst nog gedacht dat we misschien niet alles zouden zien en dus morgen nog een dag hier zouden doorbrengen, maar nu hebben we besloten dat we klaar zijn in het park, morgen het park uitrijden ( dat is ook nog anderhalf uur rijden, en dan gaan proberen te rijden tot aan Twin Falls, Idaho. We zullen zien. Helaas hadden we vandaag ook weer geen internet, sterker nog, zelfs bijna nergens telefoonbereik, maar zodra we het weer hebben, zetten we het verhaal online.
Tot de volgende keer!
Vanochtend wakker geworden op het Fishing Bridge RV Park. Eerst maar even douchen voordat we weer op pad gaan. Om acht uur gaan de douches open. Voor het hele park, zo’n driehonderd staplaatsen, zijn er maar zes douches voor mannen en zes voor vrouwen. Dat betekent dus in de rij staan om te kunnen douchen. Een Amerikaan achter mij maakt de opmerking: ‘belachelijk, voor deze prijs’. En een beetje gelijk heeft hij wel. Je betaal meer dan $ 50,- voor een staplaats. Dan mag je verwachten dat het sanitair iets beter geregeld is.
Omdat er al zoveel mensen geweest zijn, zijn de douches werkelijk te vies om aan te zien: zeiknat op de plek waar je je omkleed in het hokje, en vol met haren. Maar goed, even doorzetten, en dan kunnen we er weer tegenaan.
We rijden vandaag het onderste deel van het ‘achtje’ en beginnen rechts onderin, van Fishing Bridge naar West Thumb Geyser Basin.
Bij het West Thumb Geyser Basin vinden we onder andere twee diepe heetwater poelen. Dat zijn de Black Pool en de Abyss Pool. De laatste is de diepste heetwater bron van Yellowstone en is maar liefst 18 meter diep voor een poel van zo’n tien meter breed. Zie ook de foto’s weer, voor de bijzondere kleuren eromheen.
Als we West Thumb hebben gezien gaan we terug naar waar we eergisteren geweest zijn: de Old Faithfull omgeving, omdat we daar pas de helft van alle geisers gezien hadden.
Vandaag lopen we het andere deel van de wandelroute, onder andere wil ik graag nog de Morning Glory Pool zien.
Op onze wandeling komen we weer langs mooie bronnen, zoals de Beauty Pool, met de kenmerkende kleuren van de bronnen: blauwe en groen van binnen, dan naar buiten eerst wit, dan geel, dan oranje en het uiteinde bruin.
Ook komen we langs de Giant Geyser. Deze zal waarschijnlijk tussen 14.40 en 16.40 uitbarsten. Het is nu 13.00 uur, we moeten nog een stuk lopen, maar we gaan toch niet wachten tot deze uitbarst, hoewel het een van de grootste geisers is, tot wel 80 meter hoog. Maar als hij pas om 16.40 of nog iets later uitbarst, dan zijn we de halve dag daar aan kwijt.
We lopen langs de Grotto Geyser, een vrij actieve geiser. Als deze een eruptie heeft, duurt deze tussen de 50 minuten en 24 uur. Hij is nu al een tijdje bezig, en dat zou dus zomaar nog een tijd kunnen duren.
Inmiddels zijn we bij de Morning Glory Pool aangekomen, en deze is inderdaad schitterend. Weer de kenmerkende kleuren, maar je ziet ook een schitterende diepte in deze bron, werkelijk om urenlang naar te kijken. Het is hier ook niet zo druk omdat veel mensen de moeite niet willen nemen om tot het einde van de route te lopen. We nemen een aantal foto’s, waarvan ook een aantal met de groothoeklens, en lopen dan weer terug over het verharde pad richting de camper.
We zien in de verte, dat een geiser waarvan we vorige keer alleen foto’s van stoom hebben genomen, de Castle Geyser, nu ook tot uitbarsting is gekomen. Het water spuit werkelijk tientallen meters hoog, met enorme kracht. Je hoort het werkelijk bulderen onder de grond en ziet hoe krachtig de stoom eruit geblazen wordt. Mijn inschatting is dat als je je hand in deze kracht houdt, deze er afgerukt zou worden. Helaas hebben we onze videocamera niet mee. Foto’s zeggen veel, maar in dit geval toch niet alles.
De uitbarsting duurt bijna een half uur en als het wat minder wordt lopen we terug naar de camper.
We gaan nog een stukje naar het noorden en willen nu kijken bij de Grand Prismatic Spring. Een enorme heetwater bron die hele felle kleuren aan de randen heeft.
Op de parkeerplaats aangekomen zijn er drie aparte parkeerstroken voor bussen of RV’s. Gelukkig is er nog een vrij ( voor auto’s zijn er zéker zestig parkeerplaatsen, zo niet meer ). We komen bij de wandeling naar boven eerst langs ( ik dacht ) Excelsior Crater. Dit is een geiser die zó enorm veel kracht heeft, dat hij tijdens een eruptie ergens eind 19e eeuw een grote krater geslagen heeft. Daarna is ie begin 20ste eeuw nog een keer uitgebarsten, en sindsdien niet meer. De kleuren van het water in de krater, met de omliggende randen, lijken wel op een Caribisch gebied, zo blauw en vredig. Tot je het water af en toe weer ziet borrelen, en je je dan weer realiseert dat het verre van een frisse duik zou zijn.
We lopen door naar Grand Prismatic Spring en dan valt het mij toch een beetje tegen. De foto’s die we ervan zagen zijn allemaal van bovenaf genomen, maar als je er langs loopt zie je door alle stoom bijna niks meer van de poel zelf. Ook is de poel té groot om de randen mooi rond het water te zien liggen. Ik had in ieder geval misschien gedacht dat ze een uitkijkplateau boven de poel gemaakt zouden hebben. Helaas… Eén persoon was nog redelijk slim. Die had zijn statief mee. Zijn camera erop vastgemaakt, statief hoog in de lucht vasthouden, zodat ie toch zeker tot drie-en-halve meter hoogte kwam, en dan op de afstandsbediening drukken.
We rijden weer een stuk verder en stoppen nog bij de Fountain Paint Pot, weer een andere warmwater bron, en als je rondloopt nog een aantal poeltjes en een geiser. Het probleem wat je kunt gaan krijgen, of wat ik in ieder geval een beetje krijg, is dat, hóé mooi ook, de verveling op een gegeven moment wat begint toe te slaan. De highlights heb je gehad, en op een gegeven moment begint alles op elkaar te lijken, hoewel je je natuurlijk moet blijven realiseren dat je in een heel bijzonder gebied bent.
Het heeft ook een beetje met de vermoeidheid te maken: je rijdt van ’s ochtends vroeg tot laat in de middag constant in je camper door de bossen, let constant op medeweggebruikers of ze niet op je bumper zitten in je spiegel ( 45 m/ph is voor velen lang nog niet hard genoeg ), het is heuvel-op, heuvel-af en constant in- en uitstappen, naar parkeerplaatsen zoeken en stukken wandelen.
Nogmaals: het is bijzonder, maar alles waar ‘té’ voor staat, is niet goed.
Op het laatste stuk terug naar de campground komen we nog een flink aantal bizons tegen, nu niet meer zo bijzonder als gisteren, en we stoppen nog even bij Mud Volcano. Wel erg grappig om te zien. Een vulkaan die vroeger door een eruptie uit elkaar is gebarsten, en nu zie je in de overgebleven helft constant modder koken. De lucht die hier hangt is misschien wel de ergste in het park en houdt ergens het midden tussen rotte eieren en een vieze kattenbak.
Rond een uur of zes zijn we weer op de campground. We hadden eerst nog gedacht dat we misschien niet alles zouden zien en dus morgen nog een dag hier zouden doorbrengen, maar nu hebben we besloten dat we klaar zijn in het park, morgen het park uitrijden ( dat is ook nog anderhalf uur rijden, en dan gaan proberen te rijden tot aan Twin Falls, Idaho. We zullen zien. Helaas hadden we vandaag ook weer geen internet, sterker nog, zelfs bijna nergens telefoonbereik, maar zodra we het weer hebben, zetten we het verhaal online.
Tot de volgende keer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
