15 september: Las Vegas - Valley of Fire SP

Beste lezer,

Best redelijk geslapen, de eerste nacht in het Green Valley Ranch hotel. We waren even bang dat we hele luidruchtige buren hadden, omdat dat rond etenstijd nog wel zo was, maar gelukkig hebben we ’s nachts niks gehoord.

Rond een uur of acht gaan we eruit zodat we rond half negen bij het ontbijtbuffet staan. Het is flink druk, maar we krijgen wel vrij snel een tafeltje. Bij het buffet staan de mensen echter in rijen langs de diverse gerechten. Wij glippen er af en toe tussendoor op de plekken waar we wat willen pakken. Amerikanen zijn meer gewend om van elk gerecht wát te pakken, zo nodig op twee borden.

Wij genieten in diverse loop fases van onder andere roerei, spek, wafels met aardbeiensaus, pannenkoekjes met stroop, yoghurt met crusli, brownies, cheesecake, jus d’orange en koffie. We zitten bijna anderhalf te eten. Voor Amerikanen en veel andere toeristen gaat het toch iets anders: ze gaan zitten, gooien twee borden vol met eten, bestellen twee grote dranken per persoon, bijvoorbeeld koffie en jus d’orange, laten vervolgens de helft staan, en zijn na tien minuten weer weg.
Zonde van het eten, maar misschien goed voor het restaurant, op deze manier wordt namelijk misschien toch meer omzet gedraaid. Om half tien staan mensen namelijk voor de kassa nog steeds in rijen te wachten om naar binnen te mogen.

Als we klaar zijn met eten pakken we de auto en rijden we richting Valley of Fire State Park. Daar zijn we nog nooit geweest omdat het best wel afzijdig van de wegen ligt. We rijden een stuk over de I-15 naar het noorden en nemen vervolgens de afslag naar het park. Het is vanaf de afslag nog ongeveer 15 miles rijden naar de ingang van het park. De entree bedraagt $ 10,-. In het park zijn diverse plekken waar je kunt stoppen en diverse rotsen in felrode kleuren kunt zien, en in diverse vormen. Er zijn een aantal plekken waar je nog flink moet wandelen om het mooiste te zien. Dat gaat in ons geval dus helaas niet.
We bekijken wat we kunnen en zijn toch zo’n twee uur zoet in het park. Langzaamaan rijden we richting de andere uitgang en vervolgens gaan we door Lake Mead Recreational Area terug richting Las Vegas. Overigens moet je tegenwoordig ook voor dit gebied $ 10,- entree betalen om er doorheen te mogen rijden.
De route is niet heel bijzonder, je ziet het meer maar heel af en toe in de verte, en rijdt verder door veel dor en verlaten landschap.

Zodra we weer bij Henderson zijn stoppen we nog even bij de Starbucks voor een lekkere Frappucino. Vervolgens rijden we terug naar het hotel en gaan voor het eerst dat we in dit hotel verblijven ( voor de derde keer ) eens gebruik maken van het zwembad. Het water voelt nog best frisjes aan want het is niet verwarmd. En juist omdat het ruim 35 graden is, moet je toch wel even doorkomen.

Na een uurtje hebben we het wel gezien en gaan we wat eten. Er zat voorheen in het hotel een pannenkoekenrestaurant, maar dat is nu weg en vervangen door een Grand Café. Daar gaan we wat eten. Het is er relatief rustig, waarschijnlijk staan de mensen bij het buffet waar ’s ochtends ontbijt wordt geserveerd nu daar in de rij voor het dinerbufet.
Vooraf nemen we een cocktail, die met $ 7,- bepaald niet duur zijn. En als je ziet wat je terugkrijgt: een halve literglas vol! Die van Madelon valt een beetje tegen. Er zit heel veel ijs in, en dat zorgt ervoor dat het drinken zo dik wordt dat het met een rietje bijna niet meer te drinken is. De smaak is wel oké, maar toch niet zo lekker als mijn Mango Mojito.
Ik wilde haar wel van haar drankje afhelpen dus pak het glas beet om hem leeg te drinken. Helaas zat er zó veel ijs, ook aan de buitenkant van het glas, dat het uit m’n hand glipt en op de grond valt…. Alles zit onder de witte drank, Madelon nog het meeste. Sorry…foutje, moet kunnen.

We worden aan een andere tafel geplaatst en met drie man sterk ruimen ze het glas en de drank op. En er komt veel drank uit zo’n groot glas zetten als ie nog niet zo leeg was, dat was duidelijk.
Ze k\rijgt wel zelfs nog een nieuw drankje, en vraagt nu ook meteen of ze misschien een andere mag, omdat deze dus niet zo lekker was door al dat ijs. Ook zij besteld nu dus een Mojito.
Onze Filet Mignon smaakt prima en is voor $ 25,- ( ongeveer € 20,- ), zeker niet duur.

Na het eten is het inmiddels rond 20.30. We willen nog even naar de Strip want Madelon wil nog even shoppen. We rijden dus richting Las Vegas en uiteindelijk is het zó druk, dat we over een rit van twintig minuten bijna een uur doen. De Strip staat hélemaal vast, ook door diverse politie auto’s die er om een of andere reden staan op twee rijstroken. Maar goed, we komen er en parkeren in de garage van het Venetian Hotel.

We lopen door de shops van het Palazzo hotel en vervolgens naar de shops van het Wynn Hotel. Madelon zit nog te twijfelen of ze een paar schoenen van Jimmy Choo of Christian Louboutin wil. Vooral lastig omdat ze voor de prijs van één van die merken, ook vijf tot tien paar Guess schoenen kan kopen.
Na anderhalf uur lopen kan ik écht niet meer. M’n voet gaat nu echt flink pijn doen en ik wil nu echt weg. Het is inmiddels half twaalf dus we zijn ook alweer flink lang op. Het terugrijden is nog wel te doen voor me, en rond twaalf uur zijn we weer in het hotel. Helemaal kapot.

Morgen checken we weer uit bij het GVR en rijden we terug naar de Strip om onze laatste nacht in Las Vegas door te brengen in het Bellagio hotel.

Iedereen bedankt voor alle leuke reacties! Tot de volgende keer!